Gül neden var, bülbül neden Kırmızı kim, sarı kimden Yar neden var, yaren neden Ben kimim de sen kimlerden Korkmak nedir, korku neden Ecel teri dökmek neden Coştu ruh birdenbire Kendini kırk bine böldü Kopardı ipini gönül zembereğinin Birdenbire esti rüzgâr Birdenbire eridi kar Birdenbire kaynadı su Bir bin oldu birdenbire Kayalar toprak oldu Toprak bağrını açtı Gonca açtı birdenbire Söğüt suya saldı saçı Güneş toprağa çalıştı Toprak vermeye alıştı Arı sokmaz karıncayı Ayı karıncayı ezdi Arıyla beraber yedi balı Birdenbire sustu evren Birden bozuldu ruhun ruhu Birdenbire dondu kaldı Kırkbin kere kırkbin, hiç oldu birdenbire
Bitti birdenbire aşk Düşürdü kollarını Her şeyi dik tutan toprak Yuttu birdenbire Şimdi, dedi ruh, sıra sizde Sen kimsin de kimlerdensin Ya kırkbin kere kırkbine bölersiniz sevginizi Ya da kırkbin kere kırkbine bölerim hepinizi Merhaba dediğim gibi Hoşça kal da derim birdenbire
