Muhtemelen artan su, petrol ve bal arısı kıtlığını duymuşsunuzdur, ancak daha az çalıştığımız ya da varlığını yanlış yönettiğimiz daha fazla kaynak var ve bunlar hayatımızın her alanını etkiliyor. İşte muhtemelen duymadığınız o altı önemli şey:
Dünya’nın yörüngesinde dönmekte olan 500 bin nesne olduğu tahmin ediliyor ve bu sayı her geçen gün artıyor.
2019 yılı itibariyle Dünya yörüngesinde dönmekte olan toplam 500.000 nesne bulunuyor.
Bunların sadece 2000 kadarı bugün bir işlev görüyor. Günlük iletişim, GPS ve televizyon için kullanılan uydular bunlar. Geri kalanlar ise fırlatılan roketlerden ve yörüngedeki nesnelerin çarpışmasından arta kalan parçalardan oluşuyor.
Peki bunda ne var? Bu 500 bin rakamı sadece aktif olarak takipte olan nesneleri kapsıyor. Bunlara her gün yenileri ekleniyor. Teknoloji geliştikçe yörüngeye bir şey göndermek daha da kolaylaşıyor. İnsan türü olarak bu bizim için genel olarak iyi bir gelişme anlamına gelse de yörüngede dolaşan bu nesnelerin hareketini düzenleyen bir hava trafik kontrol sistemi bulunmuyor. Dünya’ya yakın mesafede seyreden gereksiz kalıntıları temizleyecek bir teknoloji de henüz geliştirilmiş değil.
Yörünge kalabalıklaştıkça bu nesnelerin çarpma ihtimali, dolayısıyla telefonlarımızı, haritalarımızı, hava tahmin sistemlerini düzenleyen bağlantıların hasar görme riski artıyor. Bu soruna çözüm bulmaya yönelik çalışmalar devam etmekle birlikte henüz bir çözüm bulunmuş değil.
Kumu doğal yollardan yenilenebildiğinden çok daha hızlı tüketiyoruz.
Kumu doğal yollardan yenilenebildiğinden çok daha hızlı tüketiyoruz. Deniz kıyıları ve çöller kumla doluyken nasıl olur da kum kıtlığı baş gösteriyor diyebilirsiniz? Ancak kum, çakılın yanı sıra yeryüzünde en fazla kullanılan maddelerden biri ve Birleşmiş Milletlere göre, kendisini yenileyebileceğinden çok daha hızlı tüketiyoruz kumu.
Erozyon yoluyla kumun oluşması binlerce yıl alıyor. Oysa inşaatlarda, deniz dolgu malzemesi olarak, su arıtma ve cam yapımında kullanılmak üzere hızla tüketiliyor. Kum kaybı hassas ekosistemleri tehdit ederken, bu doğal kaynağın kullanımını düzenleyen küresel bir denetim sisteminin kurulması çağrıları giderek güç kazanıyor.
Helyum sadece uçan balonlarda kullanılmıyor, bazı tıp cihazları için önemli bir gaz
Partilerde uçan balon kullanmak için iki kere düşünmenin zamanı geldi belki de.
Zira bu balonları uçurmak için helyum gazıyla doldurmak gerekiyor. Helyum ise yer altından çıkarılan ve kimi tahminlere göre 30-50 yıl içinde tükenme tehlikesiyle karşı karşıya olduğumuz bir gaz. Helyum ayrıca tıp alanında da önemli bir işlev görüyor. Emar (MRI) cihazlarının işlemesini sağlayan mıknatısları soğutmada kullanılıyor. Kanser, beyin ve omurilik zedelenmelerinin teşhis ve tedavisinde çığır açan cihazlar bunlar.
Bugün tükettiğimiz muzların çoğu Cavendish denen tür.
Günümüzde ticari amaçla üretilen muz türlerinin büyük çoğunluğu ‘Panama hastalığı’ adı verilen bir bitki hastalığına yol açan mantarların tehdidi altında.
Yediğimiz muzların çoğu Cavendish adı verilen ve bir tek bitkiden türetilmiş olan bir tür. Panama hastalığı muz bahçelerinde hızla yayılma potansiyeline sahip. Daha önce de benzer bir tehditle karşılaşmıştık. 1950’lerde bu hastalık dünya muz hasılatını neredeyse sıfırlamış, üreticilerin Gros Michel adı verilen türden Cavendish’e kaymasına neden olmuştu. Araştırmacılar, bu mantara dayanıklı ve tadı güzel yeni muz türleri üzerinde çalışıyor.
Gıda üretimi için toprağın üst tabakasına ihtiyaç var. Bitkiler besinlerini bu katmandan alıyor.
Yeryüzündeki toprak birdenbire yok olmayacak elbette, ama yanlış kullanımı nedeniyle toprak konusundaki endişeler giderek artıyor.
Toprağın en üst tabakası bitkilerin besin kaynağı. Doğal Hayatı Koruma Vakfı (WWF) tahminlerine göre, dünyada mevcut üst toprağın yarıya yakını son 150 yıl içinde kayba uğradı. 2,5 cm’lik üst toprağın doğal yollardan oluşması ise 500 yıl alıyor. Erozyon, yoğun tarım, ormandan arındırma ve küresel ısınma, dünyadaki gıda üretiminin çoğu için gerekli olan üst toprak kaybına neden oluyor.
Çok da uzak olmayan bir gelecekte kibrit yakmak için fosfor bulamaz hale geleceğiz.
Bu madde ilk bakışta günlük yaşantımızda pek yer tutmuyor gibi görünebilir.
Ancak insan DNA’sının yapısı bakımından biyolojik olarak hayati önemde olduğu gibi, tarımsal gübre olarak da büyük önem taşıyor ve bunun yerine geçebilecek başka bir madde bilinmiyor. Fosfor, bitki ve hayvansal atık olarak geldiği yer olan toprağa dönmek yerine, çeşitli mahsuller şeklinde kentlerde toplanıyor ve kanalizasyon sistemi yoluyla denizlere akıtılıyor. Bugünkü kullanım şekliyle, madenlerden fosfor çıkarma işleminin ancak 35 ila 400 yıl kadar devam edebileceği tahmin ediliyor.
Çeviren: Elif Akçay
Kaynak: bbc.co.uk/programmes/articles/
